หนังสือสภาพดี รูป/เรื่องย่อ นิยาย/หนังสือ สันนิวาสเสน่หา ชุดชุด จอมใจนายเหมือง โดย พิมพ์ฝัน สำนักพิมพ์ พลอยวรรณกรรม 🧡🧡🧡 หมวดหนังสือ

สันนิวาสเสน่หา ชุดชุด จอมใจนายเหมือง โดย พิมพ์ฝัน สำนักพิมพ์ พลอยวรรณกรรม ⭐⭐⭐⭐⭐

คลิกดูหนังสือ 🧡 สันนิวาสเสน่หา ชุดชุด จอมใจนายเหมือง โดย พิมพ์ฝัน สำนักพิมพ์ พลอยวรรณกรรม ⭐⭐⭐⭐⭐

สันนิวาสเสน่หา

สันนิวาสเสน่หา
.   สินค้าหมด
ทันทีที่ ‘รังสิมันตุ์ เทย์เลอร์’ ทายาทมหาเศรษฐีสัมปทานเหมืองแร่ทองคำหลายแห่งทั่วโลก
เปิดประตูห้องนอนของคฤหาสน์หรูในอิตาลีเข้าไป
ดวงตาคู่คมของซาตานหนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกันก็ถึงกับเบิกกว้าง
เมื่อต้องมนตร์ของแม่นางฟ้าผิวกายขาวพร่าง นอนให้ท่าเย้ายวนชวนสวาทอยู่บนเตียง
ในตอนแรกนั้นชายหนุ่มก็เข้าใจว่าหล่อนคงจะเป็นเมียเช่าที่น้องชายจัดเตรียมเอาไว้ต้อนรับล่วงหน้า
แต่ทว่า... พอทำท่าจะเปลื้องผ้าแล้วทดลองใช้งาน
โสเภณีสาวมืออาชีพกลับกระโดดขึ้นมาร้องโวยวาย ราวกับว่าร่างกายของเขามันสกปรกจนไม่อยากเข้าใกล้
และที่ร้ายที่สุด... ผู้หญิงไทยต่างแดนอย่างหล่อนยังกล้าแอบอ้างว่าที่นี่คือบ้านของตน!
หน้าด้าน! ไร้ยางอาย! ก็มันจะเป็นบ้านของหล่อนไปได้อย่างไร ในเมื่อน้องชายของเขาเป็นคนให้กุญแจบ้านมากับมือ!
แล้วผู้หญิงที่ดูแล้วเหมือนจะไร้หัวนอนปลายเท้าอย่างหล่อนนี่หรือที่จะมีบ้านใหญ่โตโอ่อ่าแบบนี้!
‘สิริมา’ ผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอาย
หล่อนอยากจะมาประกอบอาชีพแม่ค้าขายเนื้อสดถึงต่างแดน... มันก็เป็นเรื่องของหล่อน!
แต่อย่าหวังเลยว่าจะมาทำเนียนเสนอหน้าอาศัยบ้านเขาอยู่ฟรีๆ
เอาเถอะ... เพราะเห็นแก่ที่หล่อนเองก็เป็นคนไทยเหมือนกัน ชายหนุ่มจะยอมให้หล่อนมีที่ซุกหัวนอนกันตายก็ได้
แต่หล่อนก็ต้องยอมเป็นคนรับใช้ ยอมทำงานบ้านให้เขาเพื่อแลกข้าวแลกน้ำ
ซึ่งแน่นอนว่า... มันต้องรวมไปถึงการบริการบนเตียงด้วย!

“ไม่เอาน่า แมวเหมียว เล่นแบบนี้เดี๋ยวก็ได้ช้ำกันไปทั้งตัว ฉันไม่ใช่พวกซาดิสต์วิตถารชอบเห็นผู้หญิงเจ็บปวดเสียหน่อย
มานี่... มามีความสุขร่วมกันดีกว่านะจ๊ะ เมี้ยว เมี้ยว”
รังสิมันตุ์แกล้งเรียกเป็นเสียงแมวแล้วยื่นมือเข้าไปหา ทว่าหล่อนก็ถอยกรูดไปจนชิดขอบผนังห้อง หน้าตาตื่นๆ
“โอเค... ฉันเล่นกับเธอก็ได้ แต่ขอเตือนไว้ก่อนว่าลูกค้าอย่างฉันเป็นพวกแรงดีไม่มีตก ยิ่งเหนื่อยยิ่งคึก
รับรองว่าถ้าฉันจับเธอได้เมื่อไหร่ เธอได้เสียเหงื่อเพราะฉันถึงเช้า”
สายตาวิบวับเป็นความนัยถึงการข่มขู่ยังผลให้นางแมวของเขายิ่งมีท่าทางตระหนก
“จับได้แล้ว” รังสิมันตุ์ยิ้มพลางกระชากอาวุธในมือหล่อนโยนทิ้งไปด้านหลัง
เขากอดรัดร่างบางเอาไว้แน่นขึ้น
จนสัมผัสได้ถึงความนุ่มนิ่มของหญิงสาวที่เบียดชิดอกกว้าง
“ปล่อยฉันนะ ไอ้โจรบ้ากาม!”
“อะไรนะ?”
ชายหนุ่มย้อนถามกลั้วหัวเราะ สรรพนามที่หล่อนตั้งให้กับเขามันน่าโมโหเสียเหลือเกิน
“อาจหาญเกินไปแล้วนะแมวเหมียว มาเรียกฉันว่าโจรบ้ากามนี่อยากโดนปล้นสวาทใช่ไหม
ได้... รับรองว่าคืนนี้จะปล้นให้หมดตัว แต่ขอดูก่อนซิ ตัวเล็กแค่นี้มีอะไรให้ปล้นบ้าง”
สายตาพราวระยับหลุบต่ำลงมองเนินเนื้อขาวๆที่ซุกซ่อนอยู่ภายในเสื้อสีหวาน
มือบางจึงยกขึ้นทุบตีหน้าอกของเขาเป็นพัลวัน
“อย่ามองนะ คนบ้า!”
“ไม่ชอบให้มอง แล้วชอบอะไร”
ย้อนถามพลางรวบข้อมือน้อยๆของหล่อน
“จับ จูบ ลูบ คลำ หรือขยี้ขยำ เดี๋ยวจัดให้”
คนตัวเล็กกว่าผวาเฮือก!
เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป มาติดตามพร้อมกันใน สันนิวาสเสน่หาเล่มนี้