รูป/เรื่องย่อ นิยาย/หนังสือ ทัณฑ์รักเชลยซาตาน โดย ฟ้าดุษฎี สำนักพิมพ์ อินเลิฟ 🧡🧡🧡 |
ทัณฑ์รักเชลยซาตาน โดย ฟ้าดุษฎี สำนักพิมพ์ อินเลิฟ ⭐⭐⭐⭐⭐ | |
คลิกดูหนังสือ 🧡 ทัณฑ์รักเชลยซาตาน โดย ฟ้าดุษฎี สำนักพิมพ์ อินเลิฟ ⭐⭐⭐⭐⭐ |
สินค้าหมด ท่ามกลางสายฝนกระหน่ำและพายุที่พัดกระโชกนำความเหน็บหนาวมาสู่กายสาว นั่นคือครั้งแรกที่ พิมรภัส ถูกสัมผัสด้วยฝ่ามือหยาบกร้านของบุรุษเพศ อกอวบนุ่มเบียดแนบไปกับแผงอกบึกบึน... รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและปลอดภัยเมื่ออยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่งของเขา... จนแทบจะปล่อยกายใจให้กระเจิดกระเจิงไปตามความร้อนเร่าของอารมณ์ หากในวันที่หล่อนค้นพบว่า ผู้ชายคนนั้น... มหาเศรษฐีเจ้าของไร่แสงตะวัน คนที่บิดาฝากฝังหล่อนเอาไว้ก่อนสิ้นลมหายใจ แท้ที่จริงคือซาตานหนุ่มไร้หัวใจ... สิ่งที่เขาห่วงใยก็มีแต่ชื่อเสียงหน้าตาและผลประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น ทว่ามันก็สายเกินกว่าที่หล่อนจะถอนหัวใจจากเขาเสียแล้ว... ลำพังแค่ความรู้สึกน่าสมเพชที่คิดว่าชายหนุ่มมีใจให้ ยังไม่ทำให้พิมรภัสเสียใจเท่ากับการรู้ว่าตนสูญเสียไร่อันเป็นมรดกผืนสุดท้ายที่บิดาทิ้งไว้ให้แก่เขา และหล่อนก็จะขอทำทุกวิถีทางเพื่อรักษามันเอาไว้ ไม่ให้ตกอยู่ในมือของปีศาจร้ายผู้เห็นแก่ตัว ภูริช ไม่เคยปรารถนาจะเป็นเจ้าของโฉนดไร่กล้วยหอมอันไร้ค่าที่มีแต่ภาวะขาดทุนเลยสักนิด ทว่า... เมื่อความหวังดี ความช่วยเหลือของเขากลับถูกผู้ที่เป็นทั้ง ลูกหนี้ และ คนในปกครอง เหยียบย่ำ คนอย่างเขาไม่ยอมถูกทำร้ายจิตใจฟรีๆ สิ่งที่ได้ลงทุนลงแรงไปจะต้องถอนทุนคืนพร้อมกับคิดดอกเบี้ยอย่างเจ็บแสบและสาสม แน่นอนว่ามันจะไม่จบลงแค่การบังคับให้หล่อนเป็นนางบำเรอแค่บนเตียงเหมือนในนิยายดาดๆ แต่ชายหนุ่มจะตักตวงความสดสาว ความหอมหวานจากหล่อนให้สุขสมและซ่านสะท้านจนแทบสำลัก ในทุกเวลา! ทุกสถานการณ์! และทุกสถานที่! นี่แหละจึงจะสมกับเป็นทัณฑ์สำหรับคนแพศยา! สารเลว! ทรยศ! เสียงฟ้าผ่าดังตามมาอีกระลอก อ้อมแขนแข็งแรงโอบกอดเอาไว้เพื่อช่วยปลอบขวัญในทันที หญิงสาวซุกตัวเข้าไปหาอย่างไม่รู้ว่าการกระทำแบบนั้นเท่ากับเป็นการปลุกเร้าความเป็นบุรุษเพศที่เพิ่งนิ่งสงบให้ตื่นตัว ภูริชมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว นิ้วเรียวแข็งเชยคางมนขึ้น ตาสองดวงสบประสานกันชั่วขณะ ไม่นะ ไม่... เสียงหวานร้องห้ามแค่เพียงในใจ เพราะปากนั้นถูกปิดกั้นแน่นหนา พิมรภัสตัวอ่อนปวกเปียกแทบจะยืนไม่อยู่ คล้ายลมหายใจของตัวเองโดนสูบเอาไปจนหมด แต่ความอุ่นวาบจากปากหยักนั้นกลับทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก หล่อนจึงเผยอปากรับจุมพิตแสนสวาทของเขาอย่างลืมตัว มือไวเท่าความคิด... ชายหนุ่มตวัดอ้อมไปด้านหลังปลดตะขอบราเซียร์ตัวสวยออกอย่างรวดเร็ว เปรี้ยงงง!! เสียงฟ้าร้องดังขึ้นอีกครั้ง ปลุกให้พิมรภัสซึ่งกำลังอยู่ในอาการอ่อนระทวยเคลิบเคลิ้มต้องตื่นจากภวังค์ทันที มือบางรีบผลักแผงอกกว้างนั้นออกห่าง แล้วตวัดฝ่ามือเล็กๆฟาดเพียะ! เข้าไปที่ใบหน้าของเขาเต็มแรง คนเลว!!! หึๆ แทนที่จะโกรธ แต่ภูริชกลับหัวเราะอย่างรื่นรมย์ รู้สึกว่าตบนั้นช่างคุ้มกับความหอมหวานที่เขาได้รับ ท่ามกลางสายฝนกระหน่ำและพายุที่พัดกระโชกนำความเหน็บหนาวมาสู่กายสาว นั่นคือครั้งแรกที่ พิมรภัส ถูกสัมผัสด้วยฝ่ามือหยาบกร้านของบุรุษเพศ อกอวบนุ่มเบียดแนบไปกับแผงอกบึกบึน... รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและปลอดภัยเมื่ออยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่งของเขา... จนแทบจะปล่อยกายใจให้กระเจิดกระเจิงไปตามความร้อนเร่าของอารมณ์ หากในวันที่หล่อนค้นพบว่า ผู้ชายคนนั้น... มหาเศรษฐีเจ้าของไร่แสงตะวัน คนที่บิดาฝากฝังหล่อนเอาไว้ก่อนสิ้นลมหายใจ แท้ที่จริงคือซาตานหนุ่มไร้หัวใจ... สิ่งที่เขาห่วงใยก็มีแต่ชื่อเสียงหน้าตาและผลประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น ทว่ามันก็สายเกินกว่าที่หล่อนจะถอนหัวใจจากเขาเสียแล้ว... ลำพังแค่ความรู้สึกน่าสมเพชที่คิดว่าชายหนุ่มมีใจให้ ยังไม่ทำให้พิมรภัสเสียใจเท่ากับการรู้ว่าตนสูญเสียไร่อันเป็นมรดกผืนสุดท้ายที่บิดาทิ้งไว้ให้แก่เขา และหล่อนก็จะขอทำทุกวิถีทางเพื่อรักษามันเอาไว้ ไม่ให้ตกอยู่ในมือของปีศาจร้ายผู้เห็นแก่ตัว ภูริช ไม่เคยปรารถนาจะเป็นเจ้าของโฉนดไร่กล้วยหอมอันไร้ค่าที่มีแต่ภาวะขาดทุนเลยสักนิด ทว่า... เมื่อความหวังดี ความช่วยเหลือของเขากลับถูกผู้ที่เป็นทั้ง ลูกหนี้ และ คนในปกครอง เหยียบย่ำ คนอย่างเขาไม่ยอมถูกทำร้ายจิตใจฟรีๆ สิ่งที่ได้ลงทุนลงแรงไปจะต้องถอนทุนคืนพร้อมกับคิดดอกเบี้ยอย่างเจ็บแสบและสาสม แน่นอนว่ามันจะไม่จบลงแค่การบังคับให้หล่อนเป็นนางบำเรอแค่บนเตียงเหมือนในนิยายดาดๆ แต่ชายหนุ่มจะตักตวงความสดสาว ความหอมหวานจากหล่อนให้สุขสมและซ่านสะท้านจนแทบสำลัก ในทุกเวลา! ทุกสถานการณ์! และทุกสถานที่! นี่แหละจึงจะสมกับเป็นทัณฑ์สำหรับคนแพศยา! สารเลว! ทรยศ! เสียงฟ้าผ่าดังตามมาอีกระลอก อ้อมแขนแข็งแรงโอบกอดเอาไว้เพื่อช่วยปลอบขวัญในทันที หญิงสาวซุกตัวเข้าไปหาอย่างไม่รู้ว่าการกระทำแบบนั้นเท่ากับเป็นการปลุกเร้าความเป็นบุรุษเพศที่เพิ่งนิ่งสงบให้ตื่นตัว ภูริชมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว นิ้วเรียวแข็งเชยคางมนขึ้น ตาสองดวงสบประสานกันชั่วขณะ ไม่นะ ไม่... เสียงหวานร้องห้ามแค่เพียงในใจ เพราะปากนั้นถูกปิดกั้นแน่นหนา พิมรภัสตัวอ่อนปวกเปียกแทบจะยืนไม่อยู่ คล้ายลมหายใจของตัวเองโดนสูบเอาไปจนหมด แต่ความอุ่นวาบจากปากหยักนั้นกลับทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก หล่อนจึงเผยอปากรับจุมพิตแสนสวาทของเขาอย่างลืมตัว มือไวเท่าความคิด... ชายหนุ่มตวัดอ้อมไปด้านหลังปลดตะขอบราเซียร์ตัวสวยออกอย่างรวดเร็ว เปรี้ยงงง!! เสียงฟ้าร้องดังขึ้นอีกครั้ง ปลุกให้พิมรภัสซึ่งกำลังอยู่ในอาการอ่อนระทวยเคลิบเคลิ้มต้องตื่นจากภวังค์ทันที มือบางรีบผลักแผงอกกว้างนั้นออกห่าง แล้วตวัดฝ่ามือเล็กๆฟาดเพียะ! เข้าไปที่ใบหน้าของเขาเต็มแรง คนเลว!!! หึๆ แทนที่จะโกรธ แต่ภูริชกลับหัวเราะอย่างรื่นรมย์ รู้สึกว่าตบนั้นช่างคุ้มกับความหอมหวานที่เขาได้รับ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป มาติดตามพร้อมกันใน ทัณฑ์รักเชลยซาตานเล่มนี้ |