หนังสือสภาพดี รูป/เรื่องย่อ นิยาย/หนังสือ ม่านมนตราไอยคุปต์-เล่ม-1-3-จบ- โดย พลอยชนา สำนักพิมพ์ come-on 🧡🧡🧡 หมวดหนังสือ

ม่านมนตราไอยคุปต์-เล่ม-1-3-จบ- โดย พลอยชนา สำนักพิมพ์ come-on ⭐⭐⭐⭐⭐

คลิกดูหนังสือ 🧡 ม่านมนตราไอยคุปต์-เล่ม-1-3-จบ- โดย พลอยชนา สำนักพิมพ์ come-on ⭐⭐⭐⭐⭐

ม่านมนตราไอยคุปต์-เล่ม-1-3-จบ-

ม่านมนตราไอยคุปต์-เล่ม-1-3-จบ-
.   สินค้าหมด
ตัวอย่าง
รถเมอร์เซเดสเบนซ์กลางเก่ากลางใหม่สีดำปรอทขับเคลื่อนอย่างช้าๆเข้าสู่ถนนที่ค่อนข้างเงียบสงบเพราะเป็นถนนกึ่งส่วนบุคคลจึงไม่มีรถผ่านเข้าออกมากนักเมื่อประตูไม้สลักลวดลายสวยงามค่อยๆเปิดออกช้าๆ
เผยให้เห็นเนื้อที่สนามหญ้า และบ้าน ได้อย่างชัดเจน
พื้นหญ้าเขียวชอุ่มชุ่มฉ่ำกับร่มเงาของพรรณไม้นานาชนิดบอกได้ถึงความเอาใจใส่ของเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดี

รถสีดำปรอทวิ่งผ่านประตูไม้ที่มีแม่บ้านเปิดประตูรับ ตามทางปูลาดด้วยกระเบื้องหินสีน้ำตาลลายสวยรถยนต์จอดสนิทเมื่อมาถึงประตูบ้านที่ปิดสนิทเสมือนเป็นการบอกเป็นนัยๆแก่ผู้มาเยือนว่า บ้านหลังนี้มิได้เปิดรับหรือเชื้อเชิญต่อแขกผู้มาเยือนแต่อย่างใด
ประตูด้านคนขับเปิดออกพร้อมกับหญิงวัยกลางคนนุ่งห่มเสื้อผ้าสีขาวคลุมไหล่ด้วยผ้าไหมจีนเหลืองคล้ายสีทองคำดูสะดุดตา
“ข้าเหนื่อยมากเหลือเกินอร”หญิงสูงวันหันไปพูดกับแม่บ้านที่ยืนเปิดประตูให้เมื่อสักครู่
แล้วส่งกระเป๋าหนังอย่างดีให้กับสตรีผู้นั้นถือเพื่อให้นำไปเก็บไว้ที่ห้องส่วนตัวอย่างที่เคยกระทำจากนั้นสตรีวัยไม่น่าเกินสี่สิบปีจึงดินขึ้นบันไดพลางถามแม่บ้านที่เดินตามหลังมาติดๆ

“มีใครติดต่อมาหาข้าบ้างหรือไม่”หญิงแม่บ้านส่ายศีรษะช้าๆไปมาแทนคำตอบ
ก่อนจะก้มคำนับแล้วเดินจากไปทำหน้าที่ประจำของเธอ
คุณยายเบญจมาศถอนหายใจเหมือนกับว่าเป็นสิ่งที่ช่วยผ่อนเรื่องคั่งค้างในใจออกมาได้
นางก้าวขึ้นบันไดบ้านผ่านห้องรับแขกโอ่งโถงที่เงียบเหงาเพื่อก้าวขึ้นบันไดไม้อย่างแผ่วเบาขึ้นสู่ชั้นสองจนถึงห้องนอนของหลานสาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ
หญิงวัยกลางคนเปิดประตูห้อง
แสงที่ส่องผ่านช่องหน้าต่างภายในห้องในเวลาบ่าย สว่างพอที่จะทำให้เห็นเครื่องเรือนต่างๆภายในห้องได้อย่างชัดเจน
เตียงนอนไม้เนื้อหนากลางห้องที่นางเคยเล่านิทานให้หลานสาวฟังยังคงสภาพแข็งแรงและเหมือนใหม่
คุณยายเบญจมาศละสายตาจากเตียงนอน
มองไปยังโต๊ะเขียนหนังสือที่มีรูปถ่ายของหลานสาวใส่กรอบทองตั้งอยู่
“เจ้าอัย” นางเรียกขานชื่อนั้นเบาๆ “เวลานี้เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง...หลานของยาย”
ห้องนอนที่ถูกปิดตายนับตั้งแต่เจ้าของห้องหายตัว เป็นห้องที่คุณยายหวงแหนมากพอๆกับห้องพระที่คุณยายมักจะเข้าไปขลุกอยู่ในห้องนั้นเสมอในเวลากลางคืน

การมีชีวิตอยู่บนโลกยาวนานเกินกว่าอายุขัยที่ถูกกำหนดให้เป็นตามธรรมชาติ
สร้างวิถีชีวิต การมองโลกแตกต่างออกไป
คนบางคนแสวงหายาอายุวัฒนะเพื่อให้ตนเองได้มีชีวิตอยู่บนโลกยาวนานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
แต่สำหรับบางคนแสวงหาหนทางตายเพื่อที่จะหลุดพ้นจากโลกใบนี้
แต่สำหรับหญิงสูงวัยที่ใช้ชีวิตมายาวนานมากเหลือเกิน หากเป็นไปได้
นางเลือกที่จะหยุดลมหายใจ...หากนางเลือกได้

นางเปิดลิ้นชักเพื่อหยิบกล่องไม้สีน้ำตาลซึ่งดูเก่าหากแต่สภาพยังดูแข็งแรง
นางค่อยๆเปิดกล่องไม้ที่นางเก็บเอาไว้อย่างถนอมมือในกล่องนั้นมีสิ่งยืนยันครั้งสุดท้ายก่อนการจากลา...สมุดบันทึกโบราณเก่าๆที่บางหน้าขาดหายไป

ปกหนาเย็บด้วยผ้าฝ้ายซึ่งเวลานี้เริ่มชำรุดด้วยกาลเวลาที่ผ่านมาเนิ่นนาน
บนเนื้อผ้าปักด้วยด้ายทองคำเป็นอักษรโบราณหากไม่ได้ศึกษามาอย่างถ่องแท้
ย่อมไม่เข้าใจความหมาย

นางค่อยๆบรรจงเปิดปกสมุดเล่มนั้น
เนื้อกระดาษสีน้ำตาลอ่อนเก่าจนเริ่มกรอบแกรบ
บางจุดบนแผ่นกระดาษมีสีน้ำตาลเข้มมากขึ้น
ตัวอักษรสีดำบนกระดาษสีน้ำตาลมีริ้วรอยชัดบ้างไม่ชัดบ้าง
เมื่อพิจารณาให้ดีอย่างพินิจพิเคราะห์
ตัวอักษรสีดำนั้นเขียนด้วยตัวอักษรไทย

“ข้ารักและเฝ้ารอเจ้าเท่านั้น...เจ้าอัย”
เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป มาติดตามพร้อมกันใน ม่านมนตราไอยคุปต์-เล่ม-1-3-จบ-เล่มนี้